Το ξεκίνημα ακόμα μιας σχολικής χρονιάς βρίσκει τον κόσμο της εκπαίδευσης βυθισμένο στην απογοήτευση, την απάθεια και την παραίτηση. Κομμάτι της κοινωνίας, άλλοτε πρωτοπόρο στους κοινωνικούς αγώνες, δεν θα μπορούσαν βέβαια οι εκπαιδευτικοί να αποτελέσουν εξαίρεση στη συλλογική κατάθλιψη που χαρακτηρίζει τον ελληνικό λαό στα χρόνια της μνημονιακής επέλασης. Η πρόσκαιρη ανάταση των πρώτων μηνών του 2015 με τις ελπίδες που γέννησε η κυβερνητική αλλαγή, γρήγορα υποχώρησε ακολουθώντας την άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και την πλήρη υποταγή της στις επιταγές της Ε.Ε. και του .Ν.Τ.
Στον χώρο της εκπαίδευσης από τις φιλόδοξες εξαγγελίες για χιλιάδες διορισμούς καταλήξαμε και πάλι στην πολιτική των χιλιάδων αναπληρωτών και των μηδενικών διορισμών. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας σχεδόν πανηγυρίζει, γιατί και φέτος κατάφερε το αυτονόητο, δηλαδή να ανοίξουν κανονικά τα σχολεία στις 11 Σεπτέμβρη, την ίδια όμως στιγμή δεν θα πρέπει να επαίρεται που αναλυτικά προγράμματα και οδηγίες διδασκαλίας φτάνουν και πάλι στα σχολεία ένα και πλέον μήνα μετά την έναρξη των μαθημάτων. H συνέπεια είναι, ωστόσο, απόλυτη στον με κάθε τρόπο περιορισμό του ύψους των δαπανών για την εκπαίδευση.
Ο στόχος είναι και πάλι ο ίδιος, διακηρυγμένος εδώ και χρόνια από τους φωστήρες του Ο.Ο.Σ.Α, συρρίκνωση πάση θυσία του κόστους της δημόσιας εκπαίδευσης. Έτσι, τμήματα Τομέων και Ειδικοτήτων δεν εγκρίνονται στα ΕΠΑ.Λ., ενώ ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα στα κεντρικά σχολεία πλησιάζει τους 30. Η περιπλάνηση των καθηγητών στα σχολεία προς συμπλήρωση του ωραρίου τους είναι πια κανόνας, αφού οι διοικούντες την εκπαίδευση μοιάζουν να αδιαφορούν για την ποιότητα του έργου ενός χαμηλά αμειβόμενου και ταλαιπωρημένου εκπαιδευτικού. Η κυβέρνηση υπόσχεται εκ νέου 15.000 διορισμούς τη στιγμή που τα πραγματικά κενά ξεπερνούν τις 25.000. Διατηρεί όλες τις μνημονιακές περικοπές εισοδημάτων, το κλεμμένο ΜΚ του 2016 και του 2017, την αύξηση ωραρίου, τις συγχωνεύσεις - καταργήσεις χιλιάδων τμημάτων και σχολείων, την αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα, τη μείωση ωρών στα Γυμνάσια κ.α.
Στον αντίποδα η εξαγγελία της ΝΔ για "ελεύθερη επιλογή προσωπικού στα σχολεία" είναι εφιαλτική και καταδεικνύει το όραμά της για την ελληνική Παιδεία (και Κοινωνία ) του μέλλοντος. Το κάθε σχολείο θα πρέπει να βγει στη ζητιανιά και να ψάξει χορηγούς, οι οποίοι θα χρηματοδοτούν τις δραστηριότητες του και θα το ενισχύουν οικονομικά. Η επιλογή του προσωπικού θα γίνεται από το διευθυντή της σχολικής μονάδας και άλλους μηχανισμούς παντελώς αναξιόπιστους, για να ανθίσει το πελατειακό δίκτυο και να μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς σε πειθήνια όργανα της κάθε εξουσίας. Ταυτόχρονα το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ διαβεβαιώνει δια της Προέδρου του ότι είναι έτοιμο να παίξει και πάλι το ρόλο της «τσόντας» σε μια μελλοντική κυβέρνηση Μητσοτάκη. Εμφανίστηκε, εξάλλου, ξανά η ΠΕΚ-ΠΑΣΚ στα ψηφοδέλτια του ΠΥΣΔΕ. Όμως είτε «μεμονωμένο» είτε οργανωμένο το ΠΑΣΟΚ έχει συνδεθεί με τα αίσχη της Διαμαντοπούλου και των Σαμαροβενιζέλων (όπως πχ οι 2.500 διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών, η αύξηση ωραρίου το 2013, κ.ά.)
Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας…
Ας έρθουμε στα δικά μας
Για την Ε.Λ.Μ.Ε.
Το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών βρίσκεται αναμφίβολα σε μεγάλη ύφεση, δίνει μονίμως μάχες οπισθοφυλακών, κυρίως μετά την επιστράτευση του 2013 από την τότε δεξιά κυβέρνηση, και η απήχησή του στους συναδέλφους είναι από ελάχιστη έως μηδαμινή. Σε τοπικό επίπεδο η Ε.Λ.Μ.Ε. εμφανίζεται απαξιωμένη στις συνειδήσεις τόσο της κοινωνίας όσο και των καθηγητών. Γιατί άραγε;
Οι ΔΑΚΙΤΕΣ (αλήθεια δεν υπάρχει χώρος για τις γυναίκες στα ψηφοδέλτια της Δεξιάς;) ακολουθώντας εδώ και χρόνια την τακτική του ή όλα ή τίποτα δυσκολεύουν τη συγκρότηση του προεδρείου της Ε.Λ.Μ.Ε., απέχουν στην πλειοψηφία τους από κάθε συλλογική προσπάθεια του κλάδου( η τελευταία μαζική τους παρουσία ήταν σε μια σκοταδιστική εκδήλωση εναντίον του θεσμού της θεματικής εβδομάδας στα Γυμνάσια) και δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν με βάση τις ψήφους που λαμβάνουν.
Οι διαβόητοι Αδέσμευτοι βρέθηκαν την τελευταία χρονιά στο Προεδρείο της Ε.Λ.Μ.Ε.
και αποκάλυψαν την πραγματική τους ταυτότητα. Θα ταίριαζε ίσως γι αυτούς η περίφημη φράση του Γεωργίου Παπανδρέου για τον στρατηγό Γρίβα «εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος». Η πιο αγωνιστική τους πρωτοβουλία ήταν να καλέσουν τους συναδέλφους να διαδηλώσουν δίπλα στην Ακροδεξιά και τη Χρυσή Αυγή για το «Μακεδονικό», ενώ συγχρόνως εκλεγμένο μέλος τους στο Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. απείχε επιδεικτικά από κινητοποιήσεις στις οποίες η Ε.Λ.Μ.Ε. καλούσε τους καθηγητές να συμμετάσχουν!
Οι εκπρόσωποι του Π.Α.Μ.Ε. – Κ.Κ.Ε. πιστοί στις κομματικές ντιρεκτίβες ενεργούν μονίμως με μια σεχταριστική λογική, διαδηλώνουν και κατεβαίνουν σε πορείες μόνοι τους, αναζητούν παντού «κρυμμένους συριζαίους», οπορτουνιστές και αντικομμουνιστές συμβάλλοντας έτσι, ίσως και άθελά τους, στη στασιμότητα και την εδραιωμένη «κανονικότητα». Ας τους αφήσουμε στη μοναξιά τους.
Η Ε.Α.Κ.Κ. θεωρεί ότι δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι και μαγικές λύσεις στα προβλήματα του κλάδου, όμως στέκεται αποφασιστικά απέναντι στην μοιρολατρική αντίληψη της απραξίας και της ακινησίας. Διεκδικούμε την ύπαρξη μιας Ε.Λ.Μ.Ε. μαχητικής, παρεμβατικής στην κοινωνία, που θα βρίσκεται κοντά στους συναδέλφους ουσιαστικά και όχι μόνο στα λόγια. Μιας Ε.Λ.Μ.Ε. που θα στηλιτεύει φαινόμενα αλαζονείας και αυταρχισμού στα σχολεία (υπάρχουν δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές από Διευθυντές, Διευθύντριες και… παρατρεχάμενους) και δεν θα λειτουργεί βέβαια ως μηχανισμός ανάδειξης στελεχών στις κομματικές ιεραρχίες και ως πεδίο αυτοπροβολής και ικανοποίησης προσωπικών φιλοδοξιών.
